Mêter Corboo zat op n’n krumen tèk
mè e stuk keis in zaainen bèk.
Toen doê passeidege menier de Vos.
Daane paasde in zaain aaige:
Da stuk keis zal ik wel kraaige;
‘K goên nie marchandeire,
Mo em ‘n bèkke flatteire.
Dan lot em da stuk keis wel los.
Bonzoer Mêter Corboo, mais com voes êt boo!
Mè aa plumaasj dei blinkt lak as gaad;
Mè aave sjêt si nwaar
as n zwètte oo swaar;
En aaven bèk hei ’n koerb si boo
da’k naa pigeir da s’a noome: Mêter Corboo.
En aa posteur :
A pwaatrin vuijoet
lak as ne chanteur in dn opera.
‘K zaa ni weite wa ’k zou geive oem a te huure zinge!
Zuu van figaro, figaro, figaro –o-o
Mêter Corboo kost em ni mi haave!
Van fièrtee vergat em zaaine keis
En begost em oek van :
Figaro, figaro, figaro-o-o
Oei oei
Naa veel daane keis oêt zaainen bèk
Juust neffes de plèk
awoê dat de vos zat
en : hap hap daane rap oep at.
En em zei mè e lachske:
Wit da as z’aa flatteire
Ès ’t oem van aa te profiteire.
Mor allè, ‘t es ni graaf
Da te moete liere
Dui e stuk keis te verliere.
Dag menier de raaf.
Naar J. de la Fontaine, GKC
DE RAAF EN DE VOS
De raaf, hoog gezeten op zijn stek,
Hield een lekker stuk kaas in zijnen bek
Toen daar kwam aangelopen meneer de vos.
Die dacht in zijn eigen:
dat stuk kaas zal ik wel krijgen.
Niet door dreigen, maar door vleien.
Dan laat hij dat stuk kaas wel los;
Dag meneer De Raaf. Wat zijt gij toch mooi!
Met uw schitterende verenpracht
die blinkt als goud.
Niemand is mooier in dit woud.
En uw staart zo lang en zwart,
Nog mooier dan de nacht.
Echt, het moet me van het hart.
En uw bek zo krom en sterk,
Geen betere in het hele zwerk.
En wat een postuur.
Met uw borst vooruit
Net een zanger uit een opera.
‘k zou niet weten wat ik zou geven om u te horen zingen
Zo van : figaroo, figaroo, figaroo…
De raaf kon zich niet meer houden!
Van trots vergat hij zijn kaas
En begon ook zo van : figaroo, figaroo, figa…
Oei, Oei,
Nu viel dat stuk kaas uit zijnen bek
Juist naast de plek
Waar de vos zat
Die het vlug opvrat.
Toen zei de vos met een lachje :
Weet dat wie u vleit
Het doet voor zijn proffeit.
Maar kom, zo erg is het ook weer niet
Dat te moeten leren tot uw spijt en uw verdriet
Door het verlies van een stukje kaas; ja, dat zijt gij kwijt!
Dag meneer de Raaf.
Guido's Stories 