‘T PJED EN DEN EIZEL

A pjed en nen eizel woêre neffeseen oên ‘ t stappe.
‘T pjed ha just mo zaaine collier oên
Tandis ke den eizel zaanie rug daane hing vol zwoêr pakke.

De eizel zei : mon amie, helpt ma toch en bèkke
‘K gon nog dui maain puutte zakke
Vui da we gearriveid ‘n zaain;

Mo ‘t pjed speldege d’n duuve
En leet er iene vleege doê terplekke.

Den eizel kost het ni langer rekke;
Veel omvêr en was na nen duuje.
Toon moest het pjed wel alle zakke
Op zaainen rug pakke,
En da ni allien, uuk nog ‘t vel van zaaine gezel.

Zuu zeede mo da ge a euge ni moet too doon
Vui de mizeire van ’n ander;
Ge zit zelf in de purei vui dage ‘twit