Jan het sy klippie bygedra tot die gebeure hier op aarde. Ons lewe gaan nou voort sonder hom. Wat nog moet gebeur, kan u nie stop nie. Die lewe eis altyd weer sy regte op. Maar eendag ontknop, deur sonskyn na reën, Die herinnering aan Jan se klippie Sodat ons, vertroos, in stilte droom, Jan … Continue reading JAN SY KLIPPIE →

DE GRENS Michel heeft een grens verlegd In zijn dagen hier op aarde. Zijn leven was anders van bij ‘t begin. Licht van zon en maan heeft hij niet gezien. Maar toch hield hij er  altijd de moed wel in. In zijn dagen,  door goed en kwaad gevuld, Nam het noodlot zijn zicht met zich … Continue reading ODE AAN MICHEL →

I have moved a stone In a river on earth. The run of the water is other than before. The flow of a river, you cannot stop; The water always finds its way around you. Maybe one day filled with rain or snow The river takes my pebble in its course To let it rest, … Continue reading The Stone →

‘Khem ne stien gedèplaceid, in ne  rwisso sur terre. ’t Woêter lupt na annes dan dovui. De fleuve van ne rwisso, da haavde ni teige. ‘T woêter zukt altaaid n’n neuve weg novui. Maskeen ne ki vol, dui snie of reigen, pakt d’n rwisso maaine caillou mè h’m mei . Oem h’m, gans glattes, en … Continue reading De Stien →

Jean a  déplacé une pierre dans une rivière sur terre. L’eau n’y coule plus comme avant. Le courant d’une rivière, on ne l’arrête pas, L’eau y trouve toujours un nouveau cours. Peut-être un jour remplie, de pluie ou neige, la rivière emporte son caillou dans son lit, pour le deposer, tout lisse  et arrondi, dans … Continue reading LA PIERRE DE JEAN →