In Vlaamse velden vol van rode rozen,
Onder kruisjes, rij na rij,
Liggen wij verstomd; wijl hieronder
De zang van leeuweriken hoog daarboven
door kanongedonder niemand hoort.
Wij, de Doden,
Gisteren nog levend bij de ochtenddauw,
dromend in de avondgloed
over liefde van een vrouw,
vielen vandaag bloedend
In Vlaamse velden neer.
Neem de fakkel van ons over,
Die wij u snevend reiken.
Bevecht de vijand, hou stand!
Zo niet, mocht gij wijken,
Vinden wij, de Doden, hier geen rust
Al bloeien in Vlaamse velden
Nog zovele rode rozen.
GKC, mei 2018
Guido's Stories 